Σαν σήμερα, 127 χρόνια πριν, ο γιατρός και καθηγητής φυσικής αγωγής Τζέιμς Νέισμιθ, εφηύρε το μπάσκετ.
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΛΟΓΩ ΚΑΙΡΟΥ
Τον Δεκέμβριο του 1891, ο Καναδός Τζέιμς Νέισμιθ, ο οποίος ήταν δάσκαλος φυσική αγωγής και ιατρικής στο YMCA, στο Springfield της Μασαχουσέτης, προσπαθούσε να σκεφτεί κάτι για να κρατήσει ενεργούς την ώρα της γυμναστικής τους μαθητές του καθώς εκείνη την ημέρα έβρεχε. Προσπαθούσε να βρει ένα δραστήριο παιχνίδι κλειστού χώρου προκειμένου να κρατήσει απασχολημένους και στα κατάλληλα επίπεδα φυσικής κατάστασης τους μαθητές του κατά την διάρκεια της βαρυχειμωνιάς του New England.
Αφού απέρριψε κάποια πρόχειρα ή ακατάλληλα για εσωτερικούς χώρους αθλήματα, έγραψε κάποιους βασικούς κανόνες και κάρφωσε στον τοίχο ένα καλάθι για ροδάκινα σε ύψωμα 10 μέτρων.
Σε αντίθεση με τις σημερινές μπασκέτες με δίχτυ, ο Νέισμιθ διατήρησε τον πάτο του καλαθιού και ζήτησε από τους μαθητές του να παίρνουν μόνοι τους την μπάλα μετά από πόντο. Αυτό όμως σύντομα αποδείχθηκε κουραστικό και μη αποτελεσματικό, έτσι αφαίρεσε τον πάτο του καλαθιού επιτρέποντας στην μπάλα να αναπηδάει με ένα συνδετικό καρφί.
Η ΠΡΩΤΗ ΜΠΑΛΑ
Στην αρχή το μπάσκετ παιζόταν με ποδοσφαιρική μπάλα. Εκείνες οι μπάλες του ποδοσφαίρου, εκείνη την περίοδο ήταν ραμμένες με ένα σετ κορδονιών που χρειαζόταν για να κλείσει η τρύπα και τα υπόλοιπα ράματα της μπάλας να τοποθετούνται από έξω προς τα μέσα. Αυτά τα σχοινιά δημιουργούσαν σκαστές πάσες και απρόβλεπτη ντρίπλα.
Τελικά αργότερα κατασκευάστηκε μια μπάλα χωρίς σκοινιά και άλλαξε τον τρόπο που δοκίμασε ο Νέισμιθ.
Οι πρώτες μπάλες ήταν καφέ και ήταν στα τέλη της δεκαετίας 1950, όταν ο Τομ Χίνκι ψάχνοντας για μια μπάλα καλύτερα ορατή σε παίκτες και φιλάθλους, παρουσίασε την πορτοκαλί που χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα.
ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
Η ντρίπλα στην αρχή δεν ήταν νόμιμη εκτός από τις «σκαστές πάσες» στους συμπαίκτες. Τελικά η ντρίμπλα μπήκε στους κανόνες αλλά με όριο λόγω του ασημετρικού σχήματος των πρώτων μπαλών. Έγινε βασικό κομμάτι του παιχνιδιού την δεκαετία του ’50, όταν κατασκευαστές βελτίωσαν το σχήμα της μπάλας.
Τα καλάθια για ροδάκινα χρησιμοποιούνταν μέχρι το 1906 όταν αντικαταστάθηκαν από μεταλλικές μπασκέτες με ταμπλό. Σύντομα έγιναν περισσότερες αλλαγές και η μπάλα περνούσε από μέσα.
Όταν ένας άνθρωπος πετύχαινε καλάθι η ομάδα του έπαιρνε έναν πόντο ενώ όποιος έβαζε τους περισσότερους πόντους κέρδιζε.
Οι μπασκέτες στην αρχή ήταν καρφιτσωμένες στο πατάρι του μπαλκονιού του γηπέδου, αλλά αυτό αποδείχτηκε μη πρακτικό καθώς οι θεατές άρχισαν να εμποδίζουν με σουτ. Το ταμπλό εισήχθη για να αποτρέψει αυτήν την παρεμβολή και χρησίμευε και για τα ριμπάουντ.
Ο Νέισμιθ σε ένα σημειωματάριο που βρήκε αργότερα η εγγονή του το 2006, ήταν αγχωμένος για αυτό το καινούργιο παιχνίδι το οποίο είχε εφεύρει καθώς είχε ενσωματώσει τους κανόνες από ένα παιδικό παιχνίδι.
ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ
Ο Φρανκ Μάχαν, ένας από τους παίκτες του αυθεντικού παιχνιδιού, πλησίασε μετά τα Χριστούγεννα, στις αρχές του 1892, τον καθηγητή του για να τον ρωτήσει αν είχε βρει όνομα για το παιχνίδι. Ο Νέισμιθ του απάντησε πως δεν το είχε σκεφτεί καθόλου καθώς είχε επικεντρωθεί στο πως θα ξεκινήσει το παιχνίδι. Ο Μάχαν στην αρχή του πρότεινε να το ονομάσει Νέισμιθμπολ και αφού ο καθηγητής γέλασε, είπε ότι αυτό το όνομα θα «σκότωνε» κάθε παιχνίδι. Τότε, ξαναπρότεινε το basketball και άρεσε στον Νέισμιθ ο οποίος σκέφτηκε ότι θα ήταν καλό όνομα καθώς θα παίζετε με ένα καλάθι και μια μπάλα.
Το πρώτο παιχνίδι παίχτηκε στο γυμναστήριο του YMCA στην Νέα Υόρκη και το τελικό σκορ ήταν 1-0, σε ένα γήπεδο όμως με τις μισές διαστάσεις από αυτές του σημερινού ΝΒΑ.
Εκείνη την περίοδο, το football (Αμερικάνικο ποδόσφαιρο) παιζόταν με 10 παίκτες. Όταν έκανε παγωνιά, οι παίκτες έμπαιναν μέσα σε κλειστό χώρο και χωρίζοταν σε πέντε εναντίον πέντε. Από το 1897-98 οι πεντάδες καθιερώθηκαν.
Χρονιά πολλά μπάσκετ!